Mère Immaculata

Onderstaand artikel over Mère Immaculata verscheen in de Seniorenkrant van april mei juni 2018.

Mère Immaculata, vroeger gekend als “Mère Vitesse”, verschijnt nu en dan nog in het centrum met haar rollator. Ze volgt nog steeds haar levensideaal van dienstbaarheid. 

Suzanne Swijsen werd geboren in Jeuk op 09 januari 1932. Ze komt uit een landbouwersfamilie met vier kinderen. Zij heeft een zus en twee broers.
Haar moeder is heel jong, op 19 februari 1940, gestorven. De kinderen werden opgevangen door een tante en vooral door de grootmoeder langs moeders kant. 
Iedere avond keken ze naar het sterretje dat dicht bij de maan stond. “Dat was het huisje van onze lieve moeder”, zei hun grootmoeder.
“Ik heb nooit de gordijnen aan het venster willen toedoen, want moeder moest me zien”, vertelt mère Immaculata.
Suzanne verhuisde later naar haar tante, die twee hondjes had, en verbleef daar tijdens de week. Tijdens de weekends moest het gezin samen zijn bij oma. 
Ze hield van poppen en vooral levende dieren. Op zeker ogenblik had Suzanne drie honden en tien katten. Dat was haar grootste vreugde. Voor haar plechtige communie kreeg ze zes lieve konijntjes. 

Na de oorlog kocht haar oom een tractor. Ze fietste naar de velden om er met de tractor te mogen rijden. Later werkte ze alleen op de velden: wellen, eggen en russen. Akkeren mocht ze niet. De maaimachine, die diende voor het afrijden van haver, tarwe en gerst, herstellen kon ze ook. Ze trok vlas met acht mannen uit de Vlaanders achter haar. Ze vervoerde suikerbieten naar de fabriek in Jeuk-Roost. Helpen deed ze graag, ook poetsen en brood bakken. 

En toch wilde Suzanne naar het klooster. Ze wilde zich inzetten voor kinderen en arme mensen. In 1953, op haar 21ste, trok ze dan ook naar het klooster. Op 16 augustus 1959 verscheen de jonge Mère Immaculata in Herk-de-Stad. Ze is dan 27 jaar. Op dat ogenblik zijn er 42 zusters in Herk-de-Stad. Omdat ze de afgelopen jaren voor kleuterleidster had gestudeerd, begon ze er haar carrière als kleuterleidster voor de 3-jarigen (dertig kleuters) in de lagere school op de Diestersteenweg. Zij kreeg ook de opdracht om op de slaapzaal over zestig leerlingen toezicht te houden. Daar orde en stilte houden was geen sinecure. Met veel liefde lukte dat. 

Op zeker ogenblik kwam haar droom in vervulling. Men had een busje gekocht. Eerst een oud en een jaar later een nieuw. Ze reed elke dag ongeveer vijftig kilometer mee om de kinderen op te halen. Dat deed ze graag. Vijfentwintig jaar lang reed ze met het busje van de school. Vandaar haar bijnaam “Mère Vitesse”. Processen heeft ze maar twee keer gehad. De politie … zelfs niet als ze veel te veel leerlingen vervoerde. Dan nodigde ze de zwaantjes uit in haar kleuterklas voor een tas koffie. Het was immers Mère Immaculata. 

Ze was ook de taxi voor het klooster. Ze heeft veel uitstappen gedaan, veel naar zee gereden maar ook naar Duitsland en Nederland en op bedevaart naar Banneux. In Gent vond ze de afspraakplaats niet. Ze wist gelukkig wel waar het politiekantoor was. Twee zwaantjes hebben haar dan maar geëscorteerd. Ze deden dat met veel plezier. Van plantrekken gesproken! De buitenlandse leerlingen moesten dan weer in de Brusselse stations geraken of in Zaventem. Brussel centrum was niet eenvoudig maar het lukte haar toch steeds. 

Voor een uitstapje met de kinderen naar Antwerpen vormde ze dan weer rode zakdoeken met witte bolletjes om tot sjaaltjes. Het was een leuke uitstap naar de dieren. De kinderen kregen ook veel aandacht van de andere bezoekers. De sjaaltjes deden hun werk. En dan is er nog het spannende verhaal rond het pootjesbaden in zee in short … Helaas door plaatsgebrek ...

De tuin van het klooster was groot met een vijver. Het werd stilaan een ware dierentuin met zwanen, eenden, kippen en konijnen. Soms liepen er wel eens konijntjes langs de Diestersteenweg voor het klooster. Ze werden immers niet opgesloten. Mère Immaculata was op pensioen en dit was haar leefwereld. Mooi toch. 

Er ging een rusthuis komen ...  en plots waren alle diertjes weg. Haar krijten beeldjes bleven. Twintig jaar lang las ze voor in de avondmis op zondag in de parochiekerk. 

Mère Imaculata is moe, maar ze houdt niet op Mère Immaculata te zijn. 

Jos Leemans

Mère Immaculata is overleden op 7 februari  2024 in rusthuis Ocura in Herk-de-Stad. 

Rouwbrief Mère Immaculata