Meester Buekers

Meester Buekers was jarenlang schoolmeester in Herk-de-Stad en in Spalbeek . Hij was heel actief in het Herkse culturele leven en stond bekend om zijn vele leuke grappen.

Joannes Augustinus Buekers (August) werd in Schulen geboren op 11 april 1895 om 16.30 uur, een half uur na zijn tweelingbroer Eugeen Leonard. Zijn vader Augustinus Franciscus (Frans), toen 26 jaar, was dagloner en zijn moeder Anna Maria Pollaris, toen 23 jaar, landbouwster. Een half jaar na de geboorte stierf de vader. Zijn moeder trouwde acht jaar later met haar schoonbroer. Meester Buekers heeft zijn vader nooit gekend. De lagere school volgde hij in Schulen en de Normaalschool in Leuven. 

In Het Belang van Limburg van 31 augustus 1978 werd het volgende gepubliceerd: 
“Meester Buekers, die uit een muzikale familie stamde, had reeds van kindsbeen af de muziekmikrobe te pakken. In de gemeenteschool te Schulen kreeg hij de eerste begrippen van ‘solfège’ van de dorpsmeester Aerts, die tevens organist was, hetgeen de jonge Buekers toen al stimuleerde om later ook eens het orgel te gaan bespelen. Gezien de muziekopleiding in de normaalschool te Leuven tot een minimum beperkt bleef, was student Gust Buekers aangewezen om op eigen houtje zich verder te bekwamen in de muziek en dan ook meer bepaald in de orgelmuziek, waarbij hij zich door middel van een harmonium de techniek van het orgelspelen eigen maakte. Uit die eerste ‘orgelperiode’ wist meester Buekers ons glunderend volgend anekdootje te vertellen: “Toen de organist uit de school, de h. Cajetemps, een ‘groot’ orgelstuk wilde uitvoeren, waarbij hij ook de basnoten met de voetpedalen diende te verklanken, riep deze de hulp van Gustje Buekers in. De organist was immers te klein om de voetpedalen te bedienen, zodoende dat ik dit pedalenwerk met de handen moest uitvoeren. Ik was hierdoor wel erg geflatteerd. Maar toen ik mij op een gegeven moment van pedaal vergiste, kreeg ik prompt een trap van de organist in het gelaat en hield ik er een bloedneus aan over. Dat was dan meteen de eerste maar ook de laatste keer dat ik voor Cajetemps onder het orgel ben gekropen”, lachte Gust Buekers.”

Onderwijzer

Meester Buekers deed naar het schijnt twee jaren legerdienst. Tussen 4 december 1916 en 20 januari 1921 verbleef hij in Frameries in Henegouwen in de Borinage waar hij waarschijnlijk les gaf in de lagere school ‘Institute Saint Joseph’. 
Op 28 februari 1921 werd hij onderwijzer in de gemeenteschool in Herk-de-Stad ter vervanging van meester Winand Bruninx die onderwijzer werd in Schulen. Zijn aanvangswedde bedroeg 5.400 fr. per jaar. 
August trouwde op 6 november 1922 met Mathilde Swijsen, geboren in Herk-de-Stad op 17 oktober 1888. Zij was de dochter van Emile Swijsen en Maria Everaerts van schoenmakerij en café ‘Den Haan’ op de Markt (nu Belfius bank nr. 21). Voor haar huwelijk gaf zij les in Herent. Na haar huwelijk werd ze benoemd in de gemeentelijke school van Spalbeek. Zij erfden de woning van zijn schoonouders op de Markt. 

In 1923 nam meester Buekers ontslag in de gemeenteschool van Herk-de-Stad. Meester Minten volgde hem op. Meester Buekers werd onderwijzer in Spalbeek waar hij ook bouwde naast de school. Op 1 oktober 1925 verhuisde hij naar Spalbeekstraat 5 in Spalbeek. 
In 1946 ging de sympathieke leraar op rust. Hij bouwde op de Dr. Vanweddingenlaan nr. 16 in Herk-de-Stad. 
Hij was toen ook organist in Spalbeek en Herk-de-Stad en engageerde zich op vele terreinen. August was een heel graag geziene figuur. Met hem was het altijd gezelligheid troef. 
Elk jaar ging meester Buekers samen met zijn Matilleke voor een maand op verlof naar Knokke Heist. Daarnaast hadden ze een verblijf in Brussel waar ze regelmatig naartoe gingen. Meester Buekers  genoot 39 jaar lang van zijn pensioen. Dat was lang. Daar kon hij altijd mee lachen.
Na de dood van zijn echtgenote bewoonde hij een appartement in de Veearts Strauvenlaan nr. 10. 

Onbaatzuchtige inzet

Zijn onbaatzuchtige inzet op cultureel en menselijk gebied was enorm. Meester Buekers was  meer dan 50 jaar organist. Als geen ander promootte hij het A.B.N. met onder meer het jaarlijks welsprekendheidstornooi voor de jeugd van de Herkse onderwijsinstellingen. Hij was een fervente taalpurist. Dit bewijst zijn Taalhoekje in het tijdschrift ‘Nawoord’. Meester Buekers was ook lid van het Davidfonds, maakte zich nuttig voor de muziekschool (o. a. de kachel op tijd aansteken) en was erevoorzitter van het gemengd koor Laetare Musica. Daarnaast was meester Buekers een trouwe bezoeker van de Herkse cafés. Op sportief vlak had hij zijn hart verpand aan Herk FC waarvan hij de trouwste en oudste supporter was.

Meester Buekers overleed in Herk-de-Stad op 28 maart 1985. 
Op zijn doodsprentje lezen we : 
                        Onderwijzer ‘nonk gust’ voor iedereen 
                        vereerd door ‘t Bisdom voor 50 jaar dienst als organist
                        ere-schoolhoofd
                        ere-voorzitter van ‘t gemengd koor Laetare Musica
                        werkend lid van culturele en godsdienstige organisaties
                        promotor van de V.B.O.
                        medewerker van Don Bosco 

Enkele verhaaltjes, die hij meestal zelf vertelde, schetsen een mooi beeld van deze bijzondere man.
 ‘Van buiten leren’: horen vertellen van de legendarische meester Buekers. 
Meester Buekers was onderwijzer in Herk-de-Stad ten tijde van deken Van Venckenray in 1923. Het gebeurde na de middagspeeltijd tijdens de Gewijde Geschiedenisles. Een leerling moest op de trede zijn les vanbuiten opzeggen. Mijnheer de deken kwam op bezoek. De leerling kende zijn les onvoldoende. Het vlotte niet. Meester Buekers moest hem helpen opdat hij er toch wat van zou terecht brengen. Telkens de leerling stilviel, hielp de meester hem verder. Hiervoor diende hijzelf stiekem naar de tekst te kijken. 
Na de les sprak mijnheer de deken tot de meester: “Meester, ik merk dat gij de les zelf niet vanbuiten kent. Dat moogt gij dan ook van de leerlingen niet eisen. Het is nodig dat de leerlingen die kennen, doch dan moet gij de tekst zelf ook vanbuiten kennen. Ik zal dat aan de andere meesters ook opleggen.”
Zo kwam het dan dat vanaf die dag de Herkse meesters de Gewijde Geschiedenislessen ook van buiten leerden.
Dit tot meerdere eer en glorie van God, de school en vooral de leerlingen. 

Jeukpoeder

Ondeugend zijn kon  meester Buekers niet laten. Op zekere dag had hij zijn leerlingen aan het werk gezet waarbij ze zich erg moesten concentreren. Meester Buekers vond het niet beter dan jeukpoeder te strooien in de nek van een leerling. Iets later beklaagde de jongen zich dat hij toch zo’n jeuk had. En de meester had natuurlijk binnenpretjes. 
Overnachten onder een struik
Meester Buekers was weer op de lappen geweest en kwam veel te laat thuis. Het was natuurlijk donker in huis. Hij belde met een klein hartje aan. Niets. Hij probeerde opnieuw. Weer vergeefs. Mathilde werd niet wakker. Toen begon hij met steentjes tegen het slaapkamervenster te gooien. Ook dat bleek niet te lukken. Hij dacht: “Nu moet ze wel heel kwaad zijn”. Misschien wilde ze hem daarom niet binnenlaten. Dan heeft hij zich maar te slapen gelegd onder een struik. Ook ’s morgens lukte het niet om binnen te geraken. Wat bleek: Mathilde was helemaal niet thuis. Zij was op het appartement in Brussel. Toen hij in de klas rondstapte riep een leerling: “Meester, uwe rug hangt helemaal vol dennennaalden !”.

Een nachtvlinder

“Ja” zei hij eens. “Ik ben als een nachtvlinder. Als het nacht is en ik ben onderweg, ga ik binnen in elke café waar nog licht brandt”. 
Auto verloren
Meester Buekers was naar het Voedingssalon geweest op de Heizel. Het was er voor hem gezellig want hij mocht overal proeven. Naar gelang de drank zijn best deed en zijn humeur naar plus overhelde deed hij hier en daar een bestelling. Daarna stapte (?) hij naar zijn wagen op de parking. Maar waar stond die weer?  Hij vond hem niet. Ondertussen begon het laat te worden. Ten einde raad nam hij een taxi richting Limburg. Het was ondertussen donker. Op zeker ogenblik zei hij tegen de taxichauffeur: “Hier rechts af, mijn huis is hier niet ver af”. Ze reden de straat in en begonnen te zoeken. Uiteindelijk reden ze ergens verloren in de velden en beseften dat er toch iets mis was. Ze waren afgeslagen in Halen. Uiteindelijk is hij dan toch thuis geraakt. Wat dat heeft gekost, heeft hij nooit gezegd. ’s Anderendaags vroeg hij aan Slock, die depannage deed en een garage uitbaatte, om hem naar Brussel te brengen om de wagen te zoeken.

Te laat

Hij en de griffier moesten naar een begrafenis aan de kanten van Maastricht. Zij reden al  pratend naar hun doel. Toen zij plots een lange helling voor zich zagen beseften ze dat ze in Glons waren. Dit was wel een andere richting. Natuurlijk kwamen ze te laat.

Serenade

Toen E. H. deken Janssens zijn afscheid gevierd had, werd de deken ’s nachts wakker en stelde vast dat de meester en de griffier op de markt een serenade aan het zingen waren voor hem. 

Alibi

Hoeveel uitnodigingen voor fictieve vergaderingen van de muziekschool, het koor of het Davidfonds zou hij niet ontvangen hebben? Een alibi was altijd voor iets goed.
Tournée générale
Elke dag ging hij in de Volksmacht een “Carolus” drinken. Voor zijn begrafenis bestelde hij daar voor zijn vrienden een tournée générale. 

Jos Leemans