Egidius Haesen
Chirurg en verloskundige Egidius Matheus Haesen (°Herk-de-Stad 15/02/1812 - +Herk-de-Stad 06/09/1882) was de zoon van Petrus Haesen (°1777 - +1872) en van Maria Anna Kips (°Maastricht 1789 - +1871). Egidius kwam uit een gezin van elf kinderen. Waarschijnlijk is hij op de hoek van de Markt geboren waar nu de “Gulden Mortier” en de bibliotheek gevestigd zijn. Na zijn huwelijk ging hij enkele huizen verder wonen in de voormalige boerderij Alen en daarna in de Ridderstraat. Hij huwde met Caesaria Constantia Vanharen (°1817 - +1868) en werd vader van zes kinderen. Hij bekwam een attest als “chirurgien de ville, de campagne ou de vaisseau” van de Provinciale Geneeskundige Commissie. In deze functie deed hij vooral bevallingen in het zuidwesten van Limburg, een specialisatie die zijn confraters liever niet deden. De verplaatsingen maakte hij eerst te paard, later te voet. Soms was hij dagenlang van huis. Voor zijn dienstvaardigheid en edelmoedigheid werd hij door zijn patiënten zeer hoog geacht. Het remedieboek dat hij destijds schreef, is nog steeds interessant om lezen. Op 9 mei 1846 kreeg hij via de gemeente een gouden medaille van de koning voor zijn inzet in het inenten tegen het gevaarlijk virus petite vérole of de pokken. In de jaren die volgden ontving hij er nog enkele. Deze chirurg en verloskundige werd door de gemeente ook nog benoemd tot vaccinateur.