Veearts Strauvenlaan

In het centrum ligt de Veearts Strauvenlaan. De herinnering aan de levende veearts Jean Strauven is al lang verdwenen. Nochtans is hij één van de belangrijke figuren uit de geschiedenis van Herk-de-Stad. Hij ging de geschiedenisboeken in als één van de bestrijders van de besmettelijke veeziekte. 

Jean Strauven, geboren in Engelmanshoven op 14 februari 1870, kwam uit een groot en welvarend gezin. De vakanties bracht hij door bij zijn oom Ferdinand Claes, die veearts was in Bilzen. Daar kreeg hij de smaak te pakken van de veeartsenijkunde. Het diploma van veearts behaalde hij aan de veeartsenijschool in Kuregem in 1892. Hij deed er alles aan om zo snel mogelijk veearts te kunnen zijn. In 1892 al kwam hij naar Herk. Hij logeerde bij de gezusters Van de Kerckhof in De Kroon, dat een logementshuis was. Hij trouwde op 19 mei 1896 in Halen met Maria Amelia Steegmans (Halen 10/07/1870 - Herk 14/12/1953). Het koppel ging wonen op de hoek van de Diesterstraat en de Markt (vroeger optiek Vandersmissen). In juni 1898 verhuisden ze naar het huis rechts van ‘café Sportwereld’, vroeger een deel van het klooster der Ursulinen. In 1904 kocht hij het huis in de Hasseltsestraat van de familie Vliegen-Lequien. Later kocht hij grond bij als tuin. Deze grond is nu de hondenlosloopweide achter de Vezer in de Kaalsteeg. Tot aan zijn dood woonde hij in de Hasseltsestraat. Het koppel kreeg vijf kinderen, waarvan het eerste stierf na zes maanden. Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog vluchtte de familie naar Lisle S/Tarn in Frankrijk. Ze kwamen echter al heel snel terug naar Herk-deStad. Op zondag 19 mei 1946 vierde het koppel in beperkte kring hun gouden huwelijksjubileum. 

Veearts Strauven was een vooraanstaand paardenkenner. Hij was raadgever van vele fokkers en trad meermaals op als gewaardeerd jurylid bij keuringen en prijskampen. 51 jaar lang gaf hij op zondagvoormiddag theoretische lessen bij de hoefsmederijleergangen. In 1907 publiceerde hij een boekje over het ‘8 Conferentien over de kennis van ’t Belgisch trekpaard’ gegeven in het ‘Landbouw Comice van Herck-de-Stad’ door veearts Strauven. Veearts Strauven gaf ook voordrachten over paardenhandel. 

Jean Strauven was sociaal geëngageerd. Hij was bestuurslid van de harmonie ‘Sint-Cecilia’ (Tweede van rechts beneden onderschrift foto) en was in 1921 lid van het Strijdersfonds met als doel geld rond te halen om de behoeftigen van na de Eerste Wereldoorlog te helpen. Strauven was verder 25 jaar voorzitter van de Wateringen van het Schulens Broek en stond jarenlang aan het hoofd van de paardenverzekering ‘De Eendracht’. 

Jean Strauven was bestuurslid van de harmonie “St Cecilia”. (Tweede van rechts beneden).

Veearts Strauven werkte ook mee aan de bestrijding van besmettelijke veeziekten. Daarvoor kreeg hij in 1925 de ‘Prix de 2e classe acte de courage et de dévouement’. Dag en nacht stond veearts Strauven klaar voor het leed van de boerenmensen die hem nauw aan het hart lagen. Hoeveel stallen zou hij niet hebben bezocht, hoeveel dieren verzorgd, hoeveel boerengezinnen een beetje gelukkig gemaakt, als het met de beesten weer eens goed was afgelopen? Hij was een gekend chirurg bij het castreren van veulens en zijn tussenkomst werd dan ook terecht ingeroepen door zijn confraters binnen en buiten de provincie. Veearts Strauven deed nooit iets om roem of eer te oogsten. Hij was altijd de beminnelijke gedienstigheid zelve en op geen enkel gebied koesterde hij ook maar de geringste ambitie. Zijn enige bekommernis was de mensen van zijn streek, de veehouders en de landbouwers te helpen. Hij kon sappig vertellen over die ‘zalige oude tijd’, toen hij zijn ronden moest doen met paard en tilbury. Er was nog geen elektriciteit en alles moest met de petroleumlamp gebeuren in kleine donkere stallen. Naarmate de tijd evolueerde werd ook de praktijk van veearts Strauven aan de moderne eisen aangepast. Hij was een van de eersten die zich een auto kocht om sneller bij zijn klanten te kunnen zijn. Bijna tot aan zijn laatste jaren bleef hij zich inzetten voor het welzijn van de landbouwersstand, als dienstdoende veearts en als voorzitter van de Landbouwcomice. Toen hij oud was, kwamen de boeren hem zelfs halen om hun dieren te behandelen. Dat bewijst hoe gerespecteerd en graag gezien hij was. 

Herk-de-Stad is Jean Strauven nooit vergeten. Tijdens de gemeenteraad van 15 maart 1959 werd ingestemd om de naam Veearts Strauvenlaan te geven aan de weg die een verbinding vormt tussen de Sint-Truidersteenweg en de Kiezel op Stevoort. Werner Noblesse is één van de weinige mensen die Jean Strauven nog gekend heeft. Werner was een buur van de veearts en zijn schoonzus ‘diende’ bij de familie Strauven en zorgde tot zijn dood voor hem. “Jean Strauven kwam elke avond zijn thee drinken”, vertelt Werner. “Die thee werd gemaakt van de lindeboom uit de veearts zijn tuin. Er werd veel gelachen. Hij was een bescheiden, vriendelijke man, een eenvoudig en goed mens.” 

Maria Genard, de echtgenote van Werner, was zwanger. De veearts voelde in 1958 zijn einde naderen. Toch wilde hij weten of het een jongen of meisje ging zijn en of alles vlot verlopen was. Toen hij uiteindelijk vernam dat baby Bernadette er was en alles prima was kon hij rustig inslapen. Hij stierf op 23 oktober 1958. Hij werd 88 jaar en 9 maanden. Dankzij zijn straatnaam kreeg hij een tweede leven. 
Het huis in de Hasseltsestraat. 
Het graf van Jean en zijn echtgenote en dochter Germaine en diens echtgenoot Emile Vanweddingen. 

Jos Leemans