Schande, taxi Guillaume, Rock Berbroek

De schande van Herk-de-Stad is helemaal niet dat het gemeentebestuur geen vier kastanjebomen wil terug planten aan de Pikkeleerstraat, maar wel dat er nog altijd geen raadslid uit Berbroek in de gemeenteraad zetelt. Eén van de vier deelgemeenten van Herk-de-Stad wordt dus niet vertegenwoordigd. In de bijbel van de democratie, het verzameld werk ‘De Staat’ van Plato, is die vertegenwoordiging nochtans fundamenteel en broodnodig als men in woord en daad over rechtvaardigheid als eerlijkheid wil praten. Dat voor deze vuistregel van de democratie geen oppositie gevoerd wordt, is bijna onbegrijpelijk. Want naast het morele belang van geografische vertegenwoordiging is er ook nog ‘het belang’ van elk dorp voor een gemeente. En welk dorp in Herk-de-Stad is zo belangrijk als Berbroek? Schakkebroek met zijn heilige Amandina? Donk met het kasteel Landwijk (1782)? Schulen met zijn ‘gouden’ jood? Herk-centrum met astronoom Godfried Wendelen? Neen, het is Berbroek dat onder meer rijkelijk beschreven staat in voorname doctoraatsthesissen van Michel Meeus (Université de Liège, 1979) en Karel Verhelst (KU Leuven, 1983). Berbroek, dat prominent genoteerd staat in de dorpsmonografie van Krista Poelmans (Hasselt, 1986) en laten we ook het opstellenboek ‘Berbroek’ van P. Gilbert Remans uit 1943 niet vergeten! En onlangs kreeg Berbroek een bronzen paard in zijn park geparkeerd. ‘Steigerend paard’ heet het kunstwerk. Verdomme nog aan toe, het had een steigerende Berbroekenaar moeten zijn die daar stond te provoceren omdat we ‘ons’ Berbroek niet kunnen democratiseren op een gemeenteraad. Hoe is het in Platonaam toch mogelijk. We hebben zelfs een volkslied van de hand van Henri R., met stip opgenomen in de tweedelige ‘Encyclopedie van het levende Vlaamse volkslied’ (Aurelia, 1982-1983)! Luister, ik zing het even: “Helder in de kelder. Boter bij de vis. Anneke doe het deurke open. En zie eens wie daar is. En als het een oud vrouwke is. Zeg je dat ’t morgen kermis is. Kermis hier, kermis daar. Kermis komt maar eens in’t jaar.”...Eens in’t jaar? Voor Berbroek is dat elke tweede maandag van de maand, gemeenteraadsdag dus, zonder een raadslid uit Berbroek!

Leopold Laarmans, auteur en publicist
(alias Ronny Luyck)
https://leopoldlaarmans.com/column//

Het is een oud verhaal uit Berbroek, niet zo oud als steenkool, maar toch van de jaren 50 en ik hoor het altijd graag opnieuw vertellen door mijn lieve schoonmoeder, Mia. Meestal bij een mok Roode Pelikaan en vers rijstgebak van de bakker om de hoek. Het is echt gebeurd want Mia liegt nooit en waarom zou ze ook, het gaat hier over haar dierbare vader Guillaume Indeherberg (1901-1986)... Trotse vader van vijf dochters, hardwerkend voor zijn gezin en bezitter van een van de eerste auto's in Berbroek, een prachtige naoorlogse Citroën 11CV. Voor wie hem nog kent: voorzien van een 1.9 liter viercilinder, goed voor 59 pk bij 4.000 toeren per minuut. Wereldwijd zijn er geen 800.000 van gemaakt, maar Guillaume reed er wel mee. En dat hadden de acht kloosterzusters van Vorselaar, gelegerd aan de Kapelstraat in Berbroek begrepen. Want de zusters, die van 1938 tot 1964 deelnamen aan het maatschappelijke leven in Berbroek, moesten vaak naar hun kloosteroversten in Vorselaar, Oost- of Westmalle en zoals gewone stervelingen ook al eens naar de winkel of de gynaecoloog. Dat kon moeilijk met paard en kar en daarom werd jarenlang beroep gedaan op Guillaume met zijn prachtige wagen. Meestal werd hij tijdig verwittigd voor een rit, maar soms moest het ook 'direct'. En dat was dan een exorbitant probleem want de blinkende Citroën werd ook al eens gebruikt om varkens te vervoeren. Een lucratieve bijverdienste van Guillaume! Het hele gezin schoot dan in actie en schrobde met veertien handen tegelijk in een mum van tijd de wagen vanbinnen en vanbuiten proper met de vermaarde 'transparant soap' van Sunlight, gelukkig uitgevonden in 1789 door Andrew Pears. De bekleding werd verlucht, de matten kregen een snelle beurt, de zetels vlogen eruit en de hele auto werd doorzocht naar kwalijke varkensresten, maar na deze klopjacht stond de familie met haar leven garant, dat noch de nonnen, noch Sherlock Holmes één spiertje varkenshaar zou kunnen vinden. En even later stopte Taxi Guillaume dan aan het klooster. De opgedirkte nonnetjes namen plaats en keken trots door het raamkozijn naar de mensen. Ze wuifden als een koningin en lachten met de wroetende varkens in de modder van de Berbroekse akkers. 

Leopold Laarmans, auteur en publicist
(alias Ronny Luyck)
https://leopoldlaarmans.com/column//

Gezien de geschiedenis van Rock Herk zou het niet slecht zijn dat het gratis muziekfestival volgend jaar verhuist van het beperkte Olmenhof naar de ruime weiden op de Berbroekse Heide. Al was het maar om de 20ste editie eervol en met het nodige respect te vieren. Het is trouwens de Berbroekenaar en dirigent Ludo Van­dersmissen geweest die in 1983 de eerste editie van Rock Herk boven de doopvont hield. En zonder Lo Guypen uit Berbroek zou er toen geen elektriciteit geweest zijn om een gitaar te laten janken op het podium. Bij de eerste tien edities waren zelfs vier van de tien organisators stevige bonken uit Berbroek. In 2001 zitten de ferventste aanhangers van Rock Herk eveneens in Ber­broek. In jongerencafé Double Deuce, waar men ook al eens wereldburger en Limburger Buscemi aantreft, wordt de affiche van Rock Herk grijsgedraaid. De loeiharde muziek van Cornfla­mes, Karate en Blonde Redhead beuken er regelmatig de brave mensjes in de aanpalende appartementen uit hun bed. En de beste underground van de 'Vlaamse garages' met Bonehead, Gazzoleen en PN inspireren jongeren uit heel Limburg tot verticaal slapen zoals de walvissen in de oceaan dat doen. Maar ik dwaal af. Lees alles zelf over Rock Herk op hun website www.rockherk.be. De noodzakelijke verhuis van Rock Herk naar Berbroek, daar is het me om te doen. Een kwestie van gezond verstand. Nu al verge­lijkt Pukkelpopbaas Chokri Mahasinne Rock Herk met Pukkelpop in de beginjaren 90. Het Olmenhof wordt sowieso té klein, dus gezien de roots en de onbeperkte ruimte, moet het festival naar Berbroek. Rock Berbroek wordt het dan. Het is dan ook meteen gedaan dat Berbroekenaren thuis moeten wachten op een gunsti­ge zuidwestenwind om Rock Herk vanuit hun tuin 'klaar en dui­delijk' te kunnen horen en dus volop meebeleven. 

Leopold Laarmans, auteur en publicist
(alias Ronny Luyck)
https://leopoldlaarmans.com/column//