Emiel van der Donck
Emiel van der Donck (°Maaseik 25/03/1902 - + Hasselt 14/05/1985, begraven te Maaseik) studeerde eerst bij de kruisheren in Maaseik, daarna bij de kruisheren te St.-Truiden en Luik. Hij volgde Germaanse aan de KU Leuven. Hij was pastoor in Berbroek van 1945 tot 1948. Achtereenvolgens was hij leraar te St.-Roch, kapelaan te St.-Hubrechts-Lille en te Hasselt, pastoor te Berbroek en Waterschei en tenslotte verantwoordelijke voor de Liturgische Actie in Limburg. Hij was medestichter van de Vereniging van Limburgse Schrijvers. In 1977 vierde hij zijn 50-jarig priester jubileum. Emiel van der Donck was een veelzijdig kunstenaar. Hij musiceerde en componeerde, tekende en boetseerde maar bewoog zich ook in de literatuur en de kunstgeschiedenis. Hij schreef toneel: ‘Laat berouw’, ‘De zware dagen van boer Leenders’, ‘Petrus' zonde’, ‘Sober’, ‘Paulus' bekering’, ‘Kerstspel’ en ‘De leeuw van Vlaanderen’. Bij wijlen regisseerde hij ook. Naast toneelstukken schreef hij novellen (o.a. ‘Bert, een dorpsprofeet’) en een lange reeks boeken en artikels over kerkelijke kunst, zowel kunsthistorisch als in verband met het liturgische. Hij was goed bevriend met Prof. van der Meer ( ‘Vernieuwde liturgie en kerkgebouw’, ‘De krypte in de vroegmiddeleeuwse kerk’, ‘Geschiedenis van het kerkgebouw’) en was voorzitter van de Commissie voor Monumenten en van de Bisschoppelijke kerkenbouwcommissie in Limburg. Niet verwonderlijk dat hij ook nog onderhoudende lezingen gaf – met dia’s - voor een groot publiek over schrijvers als Vondel, Gezelle en Hilarion Thans, een minderbroeder van de Maaskant, oorlogsvrijwilliger gedurende de Eerste Wereldoorlog en schrijver van ongeveer 50 boeken waaronder eveneens toneelstukken. Emiel van der Donck was op de eerste plaats priester, pas daarna kwamen zijn literaire, wetenschappelijke of artistieke uitingen aan bod.
Bronnen: Vlaanderen (1977) Jaargang 26 blz. 102 Vlaanderen (1982) Jaargang 31 blz. 180
Archief André Smeets